Μας περιμένει ένας τόπος καθαρός
Όσο ο βυθός των ματιών του Ιησού
Εκεί,
Σ΄ έναν ουρανό που χρωμάτισε ο Χέλντερλιν
Κι ατένισαν ο Υπερίων και η Διοτίμα
Ατμίζονται κυανοί οιωνοί
Αλλά δεν είναι δικά τους όσα
Χρυσά
-Μ'υπόκρουση ένα βαρύ χερουβικό-
Αργοπέφτουν
Πτίλα
Δρομαία άσπιλα νέφη
Μετασχηματίζονται
Σε τρυφερές, των εφηβικών μας ενυπνίων, κόρες
Τα πιο λευκά μας τυλίγουν γιασεμιά
Τα όρια
Των πραγμάτων
Κυνηγούν τα όρια τους -
Κι αυτό στο διηνεκές
Όπως, ακριβώς, συμβαίνει με τη μουσική
Γιάννης Τσίγκρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου