ΑΘΛΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

ΑΘΛΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

Εκείνες οι ηδύπικρα αχνές

του πάρκου μ’ έχουν φυλακίσει αλλέες.

Ειδή μου και ψυχή στο Χθές

που κάλυψαν ημέρες νέες-

ως να πεθάνουνε κι αυτές.

Έψαχνα με λαχτάρα στην υγρή τη χλόη

στις μαργαρίτες δίπλα, στην αλόη

κι άναβε εντός μου η ελπίδα και η πίστη

ότι θα βρώ

χλωμά χλωρό

νεράτζι να προσφέρω τη καλλίστη

από των κοριτσιών που σεργιανούσαν τον χορό.

Καμιά

θέα

της γειτονιάς δεν μου ‘πε «Ευχαριστώ -

να η Ελένη»

Τρώες να οδηγήσω πλέον δεν μπορώ.

Κι αυτό το ποίημα μου απομένει

άθλιο δοκίμιο για τον Καιρό.

Γιάννης Τσίγκρας

(υπόλοιπο από το ΤΙ ΝΑΓΙΝΕ)