ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΔΟΥΚΙΔΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΛΗΡΟ ΤΗΣ Ε. Δ.
Το ματωμένο μου γόνατο
Φεγγάρι
Φυσούσε νοτιάς
Συρθήκαμε σ’ ένα μαντρότοιχο
Που φώτιζαν αχνά πυγολαμπίδες
Πίσω του ακούγαμε
Τη φωνή της Πατράκαινας
Μιλούσε
Κατά τη συνήθειά της
Σε μιαν άδεια καρέκλα
« Προτιμάς ψάρι, Γιώργο;»
Κι η ίδια απαντούσε
«Όχι, Ελένη, το βαρέθηκα»
Οι Ιταλοί είχαν βγάλει την μπάντα
Ο σασά και τριαλό
Ακούγονταν στη στροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου