ΚΙ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΤΟΥΣ ΤΣΙΓΑΡΑ

ΟΤΑΝ Θ'ΑΔΕΙΑΣΟΥΝ ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ
Φορώ μιαν έκλειψη.
Κι είναι εύκολο-
Γιατί η έκλειψη στέκεται εύκολα,
Μπροστά στη θάλασσα,
Κάτω από τις ιτιές,
Εκεί που ο Κρεμαστάς ακουμπούσε το ποδήλατό του
Με την επιγραφή
"Συνάδελφοι, αν μ'αγαπάτε
Ποδήλατο μη μου ζητάτε".
Σήμερα είναι μια απουσία ο ίδιος.
Η θάλασσα,βέβαια, εξακολουθεί να υπάρχει
Με τους γλάρους και τα καβούρια της.
Θα υπάρχει κι όταν θα ξεχασθούν οι λέξεις-
Μάλλον όταν θ'αδειάσουν
Όπως τα νοήματα από προθέσεις 
Και τα καφενεία
Από το βουητό τους.
Όταν θα ξεφορτωθούν τα παιδιά
Τα χαϊμαλιά τους
Κι οι γέροντες τα πικρά τους τσιγάρα.
Φορώ μιαν έκλειψη
Ή είμαι εγώ που έχω αναληφθεί
Στα ράμφη των χελιδονιών;