ΤΙΝΑΖΕΤΑΙ Η "ΜΙΚΡΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ"

ΦΕΤΕΣ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Το κουτί
Δεν περιέχει σοκολατάκια του 1938
Όπως, τουλάχιστον,γράφει στο καπάκι.
Όταν το αναποδογυρίζεις,
Πέφτουν αραιά όπως τα πέταλα της αχλαδιάς
Ή
Σαν εκείνους τους χνουδάτους ακανθόσπορους,
Τους "κλέφτες",
Που ταξιδεύουνε σε προκυμαίες
Και περιβόλια,
Φέτες ασπρόμαυρου θανάτου:
Εδώ, ο πατέρας
Σε κρεββάτι του παλιού 401 Σ.Ν.
Της Δεινοκράτους,
Μοιάζει ν'ακούει τις ιαχές-που λένε- των φιλάθλων
(Έστω έναν μοναχικό να διαλύει τη γραμματική
Μ' ένα "διέλυσέ τους αγόρι μου...")
Απ' το παλιό γήπεδο της Λεωφόρου.
Ο ποιητής με ναυτικά υποκλίνεται
Για ν άπαγγείλει,στρογγυλός σα φρύνος,
Τον "Φαγά".Εξετάσεις του '60.
Κι ακόμη
Μοτοσυκλέττες με βάρκα
Πασχαλιές ανθισμένες, οι γάτες της ζωής μας
Άνδρες με καπαρντίνες
Γυναίκες με φούστες πλισέ
Που ξεκινούν για το σινε-Πάνθεον,
Να κλάψουν και να γελάσουν με τους "Δοσατζήδες".
Όταν ανοίξεις το στρογγυλό κουτί
Τινάζεται η "Μικρή νυχτερινή μουσική",
Όπως συμβαίνει όταν
Χασμάται ένα κενοτάφιο.