ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ

ΣΚΟΡΠΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΥΓΡΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
Όταν οι ποιητές κλείνουν τα μάτια,
Τα μαλλιά τους γεμίζουν νυχτερίδες
Που σημαδεύουν τους καθρέφτες,
Μέσα από τ'ανοιχτά παράθυρα.
Όταν οι ποιητές κοιμούνται,
Φυτρώνουνε, στο στόμα τους, πανάρχαια φιλιά
Κι ένα τραγούδι σταματάει κι αρχίζει πάλι.
Όταν οι ποιητές διαβαίνουνε τα δάση,
Σκορπίζουν πίσω τους υγρά αστέρια
Και τρυφερές μουσικές μαντολίνου-
Έτσι που να μη χάσουνε το μονοπάτι,
Να σώσουν την πριγκήπισσα από το δράκο
Και τα χειρόγραφά τους απ' τον άνεμο.