ΕΣΒΗΣΑ ΜΕ ΓΟΜΟΛΑΣΤΙΧΑ ΤΟ ΣΤΟΧΑΣΜΟ

ΦΤΕΡΟ ΥΠΕΡΦΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ
Εκείνοι είναι που απομακρύνονται
Ή εμείς;

Πιστέψαμε σ' ένα σταθερό σημείο αναφοράς
-Τούτη την αποβάθρα-
Κι αποδείχτηκε σύννεφο.

Έτσι κι εγώ, έσβησα με γομολάστιχα το στοχασμό
Και ξανάρχισα να σας μιλώ
Για τους μικρούς νυχτερινούς κήπους,
Που κρέμονται στο λεπίδι του φεγγαριού
Με τις κλωστές ανάσες
Των πουλιών και των εντόμων.


Και μη μου θυμίζετε
Ότι αυτή δεν είναι Ποίηση αρρενωπή.

Κάθε ποίημα είναι φτερό
Υπέρφυλου αγγέλου.