ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Τί να τα κάνω τα ποιήματα;
Όταν ο κόσμος ματώνει
Εκείνα παραμένουν στις προθήκες τους.
Ποτέ δεν βουτήχτηκαν
Σ'ένα κάδο απορριμάτων
Για να δουν πόσα χέρια θα τα ψαύσουν.
Μιλούν για δάκρυα αλλά δεν κλαίνε.
Τη στιγμή που κάποιος πεθαίνει
Μπροστά μας
Εκείνα μας γυρίζουν το κεφάλι πίσω.
Το τραγούδι τους σπάζει το θρήνο
Όπως ένας διάττων χωρίζει τον ουρανό.
Τί μου χρειάζονται οι στίχοι;
Στην ερημία των πόλεων
Αναζητούν καθρέφτες
Και καλλωπίζονται στα κοιμητήρια.
Ταϊζουνε με μάννα κι αμβροσία
Την κενοδοξία μας.
Λέμε "ως εδώ"-
Μα δεν ξεμπλέκουμε εύκολα με τα ποιήματα.
Μας αγκαλιάζουν όπως
Γυναίκα
Αγαπημένη.
Μας κυνηγούν όπως
Οι Ευμενίδες
Για της δικής μας της ψυχής
Το φόνο.