ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ
Όταν Σ' άκουσα να λές
"Μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά"
(αργότερα το μελετούσα στην άρνηση
και το πικρό μου κλάμα)
υπήρξα ο ευτυχέστερος του κόσμου.
Δεν φανταζόμουν το υδάτινο βουνό,
την άνοδό μου μ' ένα Σου "ελθέ",
τη βύθισή μου με το φόβο.
Κύριε,τώρα το ξέρω:
Οι πέτρες τόσο στέρεα συγκρατούν
Όσο εύκολα βουλιάζουν.