ΚΑT' ΟΝΑΡ
Απ'τα βλέφαρα κρέμεται ένας ύπνος
Γεμάτος κινήσεις αχνών σκαραβαίων
Η πόλη άδεια
Δίχως αδριάντες και ποδήλατα
Δίχως ένα κόκκινον ήλιο
Πιασμένο με μανταλάκι
Στην απέναντι ταράτσα
Οθόνες νεφών  κυνηγιούνται
Ψιθυριστά ακούγεται μια αφήγηση
Μακρυά σα συναξάρι
Σαν το ποτάμι που ασημίζει από ψηλά
Τις άναστρες νύχτες