Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ
Ποιος (έγραφα) είμαι εγώ
που θ'αγνοήσω τους μεγάλους ίσκιους;
Τον ίδιο τον προηγούμενο εαυτό μου;

Κι ακούγονταν ένα μακρόσυρτο "κληρώνει",
Δεκέμβρης,

σε μια γωνιά της ολόλευκης νύχτας
αγόρασα ένα λαχνό:

"Φεύγω"μου'λεγε εκείνη
"το τελευταίο βράδυ μας" .
Έφευγε
Δεκέμβρης πανσέληνος κι έφευγε.

Αργότερα,στο φως μιας βιτρίνας, είδα
ότι το λαχείο ήταν περσινό,κληρωμένο-
παραδόξως,δεν ένιωθα κρύο,
οι δρόμοι ήσαν αδειανοί,
η νύχτα λευκή
κι εγώ μόνος.