ΠΕΡΙ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΟΡΙΑ

Ελάχιστος λόγος περί ορίων.

 Τα οποία  με τη σειρά τους ορίζονται.

Άρα  ή  εκτείνονται ώς το άπειρο ή, ως σύμβαση, υφίστανται.

Τα όρια θυμίζουν τους απέναντι ανισοϋψείς καθρέφτες των  κουρείων όπου μπορείς να δεις το περιποιημένο σου κρανίο σε άπειρα είδωλα.

Τα όρια αποτελούν τα αυγά της  μουσικής.

Βέβαια  τίθενται  συμβολικά, και τις περισσότερες φορές, απολύτως αυθαίρετα.

 Όπως το μηδέν.

Η αρχή, η όποια αρχή, μετά την του παντός, δια  του Λόγου, Ποίηση, αποτελεί ένα τέτοιο συμβατικό όριο.

Η αρχή της μέρας. Η αρχή του έρωτα. Η αρχή της αφήγησης:

"Ήταν ένα κρύο πρωινό του Φθινοπώρου.."

Ένα πρωινό, μετά από χιλιάδες παρόμοια πρωινά, που το αδράχνεις, το ξεχωρίζεις, το παρουσιάζεις.

 Μια προαίρεση, μια αιφνίδια επιλογή  σου.

Όπως η αρέσκειά σου για μια γυναίκα

Ένα λουλούδι ή ένα στίχο.