ΚΥΡΙΕ ΔΟΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
Κύριε, δος μου τον Αγγελό μου πίσω.
Στους αυχμηρούς καιρούς μας
Χρειάζομαι
Το βαμμένο στην ευλογία Σου
Δάκτυλό του
Τους φρυγμένους μου κροτάφους να αγγίσει.
Στείλε τον μου, Κύριε
Πέταξε μια μέρα μακριά μου
Όπως τα πουλιά
Όταν ακούσουν
Ένα κρυμμένο στις φυλλωσιές πυροβόλο
Τον τρόμαξε ο βούρκος μου
Οι άδειες νυχτερινές κραυγές μου
Αλλά και στο φως της μέρας
Σίγουρα
Σκέπαζε τα μάτια
Να μη βλέπει τον πηλό μου
Να σκουριάζει,
Να μη μετράει τα σκωληκόβρωτα
Της ψυχής μου έλκη.
Μη μου στερήσεις, Κύριε, το φως του …
Είναι κατασκότεινο τούτο το δάσος.
ναι... έναν τέτοιον άγγελο θα ήθελα κι εγω!! πολύ ωραίο φίλε Γιάννη!!... μου άρεσε πολύ! "να μην βλέπει τον πηλό μου!!... "
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι έχουμε τον Άγγελό μας ή τη Χάρη, που προσέρχεται ή απομακρύνεται, αναδεικνύοντας την"ελευθερία του χοικού από τα πάθη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ