Σ’ ΕΝΑ ΠΟΝΤΙΚΙ  (1978)

Το μουστάκι σου μια τούφα από λινάρι,

μπαμπακένιε Σπήντι, απόψε κιτρινίζει.

Γέρασες; Μάλλον η άκρη του εγγίζει

το ίδιο, οξειδωμένο, πένθιμο φεγγάρι.

Θυμάσαι ….Κρεμούσε τα φιλιά της

στο σκοτάδι. «Για τα γενέθλιά σου

δώρο». Πρόσεξα την ουρά σου

κορδόνι μες την αγκαλιά της.

Ναι, ίδια, αδελφή μιας νύχτας πεθαμένης

η νύχτα που με βρίσκει να μιλώ

με σένα ποντικάκι μπιμπελό

πού ‘μαθες ν’ αγαπάς και να σωπαίνεις.

Γιάννης Τσίγκρας