Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ

Τελευταία, θέλω να γράψω για τον Αβεσσαλώμ.
Ψάχνω το τεριρέμ των τζιτζικιών που τρύπωσαν στην κόμη του, την ώρα που κοκκίνιζε ο ήλιος, κι εκείνος κρεμασμένος σπάραζε στο κλαρί της συκομουριάς; Γιατί μένω στην αντίφαση του ονόματος; Ένα όνομα κυνηγάει στην ουρά του, εκείνο το ελάχιστο που αλλάζει, κι υπερβαίνει την κατάφαση ή την άρνηση με την απόφανση, το πέρα κι απ’ το πέρα..
Τελευταία, μ’ απασχολούν τα στόματα των μαινάδων. Τις σκέπτομαι όχι με αιμάσσοντα χείλη ή θηλάζουσες θηρία ,αλλά σκυμμένες να γεμίζουν τα κεφαλομάντηλα τους με τα κόκκινα τσαμπιά, τα την καρδίαν ευφραίνοντα.
Επειδή δεν ανθίζουν οι δυϊσμοί και κακό είναι πάντα το εκπεπτωκός αγαθό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου