ΣΧΗΜΑ ΑΝΕΜΙΖΟΝΤΟΣ ΜΑΝΤΙΛΙΟΥ
Πάτερ ήμαρτον εις τον Ουρανόν και ενώπιόν Σου.
Δε ζητώ δακτύλιον κι ο μόσχος ο σιτευτός δεν μου αξίζει-
Αυτό το «πίσω ολοταχώς» θα μου αρκούσε στο Χρόνο
Και η υπέρβαση έως την ηλικία των ταχταρισμάτων.
«Το παιδί δεν το γνωρίζει ότι είναι παιδί» σημειώνει ο Χάντκε
Κι εξαιρεί τον παλιμπαιδισμό
Απ’ το αγαπημένο του επινόημα του μηδενός
Το παιδί αξίζει περισσότερο από τον προπεπτωκότα ενήλικα γενάρχη
Ιδιαίτατα όταν ο πηλός του παίρνει το σχήμα
Ανεμίζοντος λευκού μαντιλιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου