ΛΟΓΟΥΣ ΩΔΩΝ
Τα δέντρα υποκλίνονται στο χρόνο που περνάει
μαζί μας,κι εσύ μου ζητούσες "λόγους ωδών",δεν είναι
ο έρωτας,είναι ο πόνος,κολληθείη η γλώσσα μου
τω λάρυγγί μου,εάν μη σου μνησθώ,κι οι ιτιές
με τους κρεμασμένους αυλούς και τις κιθάρες,

το ξέρω, σου'χα τάξει μια εκδρομή,
ανάμεσα στους αστερισμούς, το ταξίδι δεν έγινε,
κράτησα μόνο δυο κρίνα,τ'ανθισμένα σου μάτια.