ΤΟ ΚΕΡΑΚΙ
Στα σαραντάμερα μνημόσυνα
Της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων,
- Καπακλή της δεκαετίας του 50-
Μας μοίραζαν δυο σπόρους στάρι
Κι ένα κεράκι.
Το αφή του τελευταίου ήτανε μια προσευχή,
Για την ψυχή που πέρναγε από την πρώτη κρίση
Και έμπαινε στον τόπο της μεγάλης προσμονής.
Ήταν και μια υπόσχεση ότι ο κεκοιμημένος
Θα'χει τη μέριμνά μας, όσο ζούμε.
Ετήσια και τριετή και κομποσχοίνια.
Γι αυτό,φροντίζαμε, μη σβήσει τη φλογίτσα
Ο άνεμος ή ο άγριος νεωκόρος.