ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
Οι ήρωες των παλαιών ταινιών
Που βλέπαμε, καθισμένοι στα χαλίκια
Των θερινών σινεμά,
Πίσω απ' τή φαρδειά φούστα της μάνας,
Με το έντονο κραγιόν στα χείλη,
Έρχονται κάποτε και
Κάθονται απέναντί μας.
Πίνουν το λικέρ που τους σερβίρουμε
Πετώντας ένα "δεν είμαι φίλος".
Μας λένε συνέχειες που λησμονήσαμε,
Τις περιπέτειες τους:
Με αφηρημένους μηχανικούς,
Με φυστικοστραγαλάδες κι ευταξίες,
Με τη γιαγιά του πατέρα
Που σήκωνε το μπαστούνι
Σ' όσους αρνούνταν να το πάρουν το κορίτσι.
Ύστερα, μας χαιρετούν
Και περνούν από τον τοίχο.
Πετούν πάνω από βραδινά συνεργεία
Κι από μάντρες
Όπου κουρνιάζουν κουκουβάγιες,
Πάνω σε σκουριασμένα μεγάφωνα
Απ' όπου ακούγονται-
Ψιθυριστά πλέον-
Οι τελευταίες διαφημίσεις
Για το Στάνταρ Χλωρ
Kαι τις μπογές ρούχων Βλασσόπουλου.