ΠΡΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΝ
Ναι,τα γνωρίζω  αυτά τα βότσαλα-ένα
κάθε πέντε βήματα στο μονοπάτι-
αλλά πού ξαναγυρίζω,σε ποιο κέντρο,
σε ποια βεβαιότητα,μη βιαστείτε να μιλήσετε
για παλιμπαιδισμό,τα πράγματα είναι πιο σοβαρά,
βέβαια επιλογή μου ήταν,θα μπορούσα να
ολοφύρομαι,χορταίνοντας τα πετεινά του ουρανού
με ψίχουλα ή να ερμηνεύω την πορεία του
Πολικού ή να ψάχνω στα πλατανορέμματα για
μονοπάτια,τί επιλογή μου,υπάρχει
στ'αλήθεια κέντρο ή βεβαιότητα;
Ο ουρανός είναι μια αφαίρεση κι όλες οι παιδικές
ιστορίες, ομολογούνται προς παραμυθίαν.