Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

ΕΝΑ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ
Δεν πρέπει να είναι κι άσχημα εκεί,
Μέσα στους γαλαξίες και τους νυχτερινούς κήπους
Που με τις αποσκευές τους
(Νυχτοπεταλούδες κι όνειρα παιδικά)
Ανελήφθησαν.

Κάθε πρωί,των χερουβείμ τα πτίλα πέφτουν
Αργά και τελετουργικά,
Όπως περνάει μια μπάντα
Με το δεξί χέρι του μαέστρου να τινάζει
Τις νότες, σα να σπέρνει μεγάλες στιγμές,
Αμετάκλητες αποφάσεις
Ή ένας άνεμος στροβιλίζεται
Γύρω από ένα άλογο που έμαθε να νοσταλγεί.

Δεν πρέπει να΄ναι κι άσχημα εκεί.
Η μουσική,νόμισμα-και περνάει
Από χέρι σε φτερό, από ποίημα σε παιγνίδι.



1 σχόλιο:

  1. όμορφη ποιηση.. και.. δεν πρέπει ναναι άσχημα εκεί.. απλώς.. δεν είναι εδώ!!...
    καλό καλοκαίρι, Γιάννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή