ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΒΡΑΔΙΑ

ΦΙΛΟΚΑΛΟΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
Και κάποια βράδια έρχονται τόσον αργοπορημένα
Στα ραντεβού τους
Κρατώντας την "Ατθίδα" και την "Φιλόκαλον Πηνελόπην".

Ξεφυλλίζουν σελίδες
Με φιγουρίνια του μεσοπολέμου,

Από αυτά ξεπατίκωνε η θεία Ανδρονίκη
Φορούσε και τις κρέμες που πρότειναν.

Αλλά πέθανε,
Όπως θα πεθάνουμε όλοι.


Και κάποια βράδια είναι τόσο γλυκά-
Στάζουν διάττοντες και ψάχνουμε τα μάτια
Όσων αγαπούμε
Να δούμε τα είδωλα τους,

Ψάχνουμε τις ντουλάπες-
Πού να τρύπωσε ο Τζίμινι Κρίκετ;

Τον ακούμε πάντως τον τυπάκο
Εμείς οι, κατ' Έλιοτ, κούφιοι άνθρωποι
Γι αυτό και νιώθουμε γαλήνιοι στο σκοτάδι.