ΚΥΡΙΩΣ ΕΛΛΕΙΠΑΝ

ΚΥΡΙΩΣ ΕΛΛΕΙΠΑΝ
Κι όταν έσπρωξε απαλά την πόρτα,
Κανένα δωμάτιο δεν ένιωσε πίσω.
Δεν είδε καρέκλες ή κρεβάτια
Ούτε τραπέζια με βάζα από πορσελάνη.
Δεν υπήρχαν παράθυρα να ευωδιάζουν
Από ανθισμένες του κήπου βερικοκιές,
Ήλιο και πουλιά φορτωμένες.

Κυρίως έλλειπαν οι άνθρωποι.

Και τα χρόνια ήσαν κρυμμένα-
Όπως οι παντούφλες και οι σκούπες.


Μόνον η Αγία Παρασκευή, η Επιβατιανή
Τον ευλογούσε
Μ'ένα πιατάκι
Κόλλυβα
Στο χέρι.