ΤΑ ΠΑΝΕΡΑΚΙΑ
Κατεβαίναμε τη λεωφόρο
Με μάτια φάρους
Για τα κορίτσια που έπρεπε να ξέρουν
Από τί να φυλαχθούν.
Στην ανοιχτή παλάμη μας
Καθότανε το ποίημα
Φτιαγμένο από ένα μικρόν αγέρα
Παλιές,εν παραθέσει,φωτογραφίες
Κι, ενίοτε,ένα σουβλάκι
Μ'άρωμα πασχαλιάς ή βιολέτας.
Δεν ξέρω τί συνέβη
Ανάμεσα στην αιωνιότητα και το σήμερα-
Πέσαν τα βλέφαρα,οι φάροι σβήσαν
Το ποίημα πέταξε μακριά
Με τις φωτογραφίες και τον άνεμο
Ή τα κορίτσια τα κατάπιε
Ο λύκος ο κακός;
(Πάντως,τα πανεράκια τους
Βρίσκονται στη γωνιά-
Γεμάτα ψώνια).
Κι έμειναν
Η λεωφόρος με τις ακακίες της
Και τ' αυτοκίνητά της,
Κι ένα νυχτερινό ελικόπτερο
Που επιμένει.