ΑΛΛΑ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΖΟΥΝ ΑΝΑΜΟΝΗ

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ
Ένα φιλί ξυπνάει το πρωί
Ξυρίζεται, ντύνεται,ανοίγει την πόρτα
Και ψάχνει τα χείλη
Των ανθρώπων.
Χείλη ροδοπέταλα
Κι άλλα ίσια -ράγες τρένου.
Αλλα μοσχομυρίζουν αναμονή
Κι άλλα χορταριάζουν από αχρησία
Σα παλαιές καπναποθήκες.
Χείλη που ανοίγουν για να τραγουδήσουν
Κι άλλα να κραυγάσουν
Από πόνο ή από χαρά.
Στέκεται σαστισμένο το φιλί
Όπως παιδί που του άφησαν
Για πρώτη φορά στις ενωμένες παλάμες
Να πέσει το δαχτυλίδι.
Κάποια του έχουν δώσει διεύθυνση
Μα του παράπεσε
Ή την πήρε το αεράκι
Που φύσαγε  απ' το παράθυρο.