Κατά μήκος του μισοβαλτωμένου χαντακιού, πλάι στις γραμμές του μικρού
τρένου που κουβαλούσε στο τουβλάδικο πηλό, ασθμαίνοντας επιθανάτια,
ένα γαιδουράκι, καθρέφτιζε στη δυσμική γυαλάδα των ματιών του-προς
χάρη των δειλών που ακολουθούσαν, τους τολμητίες που προηγούνταν-
χρησιμοποιώντας ως γέφυρα την κοιλιά του, για να περάσουν απέναντι,
στην άκρη του δρομίσκου, στο σπιτάκι με τα γιασεμιά και τους ίσκιους
της κληματαριάς να παίζουν ήδη με το φως του στύλου που άναβε, στο
σπιτάκι όπου, οι τολμητίες που προηγήθηκαν, ζητούσαν απ' τη Στέλλα με
τα νυχτερινά μαλλιά, να τοποθετήσει στο πικάπ το 45αράκι, "Ο
Μεγαλέξαντρος και το καταραμένο φίδι"- και οι δειλοί που ακολούθησαν
ετοιμάζονταν να γελάσουν με
τον
Καραγκιόζη να πηδά
σην κοιλιά
του
σκοτωμένου πλέον
φιδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου