ΟΥΚ ΗΝ Ο ΕΠΙΓΙΝΩΣΚΩΝ ΜΕ
"Πάρτα,τί να τα κάνω εκεί που πάω;"
είπε
λες
και δεν οδεύαμε παράλληλα.
Κι εγώ τί να τα κάνω τόσα τραγούδια
-δικά σου και δικά μου-;
Τα καρφιτσώνω στο στήθος των περαστικών,
πανηγυρτζίδων,άγνωστοί μου ξεφύτρωναν
-κατενόουν εις τα δεξιά και ουκ ήν ο επιγινώσκων με-
μόνον άγνωστα πρόσωπα,
ξένα κορμιά,άδεια χέρια,
μια δίψα ακόρεστη για τα χαρτάκια που παίρνουν ευλογία,
τί στο καλό σου προσφέρει ένα ποίημα,
στον ποιητή,
σίγουρα,μια καλή κλωτσιά στα πισινά,
το δικαιούται ο υπερτροφικός εγωϊσμός τους,
όπως έλεγε (για τους καλλιτέχνες,γενικά)
ο μακαρίτης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν.