Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

ΛΙΓΟ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Τα θερμά απομεσήμερα
Κι ενώ οι νοικοκυρές
Του μετασεισμικού Συνοικισμού Αναπήρων
Τραβούσαν ψάθινες καρέκλες, με ρόκες , πάνω τους, και πλεκτά
Και μάζευαν τη στίξη της πορείας αλόγων μεσημβρινών πλανοδίων
Τροφή για το πουρναράκι και τις φθισικές μπιγκόνιες της αυλής
΄
Εμείς

Σκύβαμε
Στα πολύχρωμα χωνιά
Των παραμελημένων νυχτολούλουδων
Που άνοιγαν στα  πεζοδρόμια

Περιμέναμε ν' ακούσουμε εντός τους
Το τελευταίο "σ' αγαπώ" του παππού
Που είδαμε να χάνεται
Κάτω
Απ' το χώμα

Αργότερα μάθαμε για τα mirabilis
Τη
Μερική
Κρίση

Και τον
Ουρανό

3 σχόλια:

  1. Μου αρέσει!

    Χαιρετισμούς πολλούς,
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιώτα μου.Πάντα πρόθυμη για τον καλό λόγο, πάντοτε γενναιόδωρη.
    Χαιρετισμούς στο Δημήτρη, φιλιά στα εγγόνια.
    Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όμορφο... αυτοί οι παππούδες... !! ... να΄σαι καλά.. τελευταίως.. αναλύω πολλά ποιήματα.. λόγω διαβάσματος... τα δικά σου ... τα απολαμβάνω απλώς! τα λέμε Γιάννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή