ΚΟΣΜΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ ΤΟΥ '62

ΣΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΦΟΡΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥΦΛΕΣ

Σκαρφαλώναμε στο μαντρότοιχο με τα βρύα
Που όριζε την αυλή του εργοστασίου παγοποιίας.
Αυτοκίνητα,πίσω του, έκαναν μανούβρες,
Φορτωμένα με πάγο και χειμερινά φρούτα
Κι άκουγες των εργατών τα "έλα"και τα"κόψε"..

Κάποτε, στο μεγάλο υπόστεγο, είδαμε ένα μπαλόνι
Που άρχισε τα χαρακτηριστικά, σιγά-σιγά, να παίρνει
Του ήρωα του καραγκιόζ μπερντέ, του Μορφονιού.

Πλησίαζαν Απόκριες.
Κι είχαμε, να εκπροσωπεί τη γειτονιά μας,άρμα.

2ας Νοεμβρίου, έγινε η παρέλαση του Καρναβάλου
Χάσαμε δεκάδες-στην κοσμοπλημμύρα-σοκολάτες.

Τον καμαρώσαμε όμως το Μορφονιό μας
"Ουίιτ" να νεύει το κεφάλι.

Α,ρε κόσμημα της Νεάπολης του 1962...

Συναντηθήκαμε, καθ' ύπνους, το ίδιο βράδυ.
Τρομακτικός, μια κι είμαστε οι δυο μας τώρα.
Με κυνηγούσε-κι όπως σ' όλους τους εφιάλτες-
Φορούσα τις παντούφλες του πατέρα.

Σκέφτομαι πως από τα χρόνια εκείνα
Μου'μεινε να κοιτώ πίσω από τοίχους
Με γιασεμιά και σαύρες ωδικές
Και να σας αφηγούμαι των επέκεινα ιστορίες.