ΨΑΧΝΩ ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ ΤΟ ΝΤΕΦΙ

ΕΣΤΗΣΕ ΕΝΑ ΤΣΑΝΤΗΡΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ
Εκείνη τη λιπόσαρκη αρκούδα
Που στο παράγγελμα υπάκουε
"Κι τώρα η βασίλισσα τα κοιμηθεί",
Τη βλέπω κάθε έναστρη βραδυά
Ξαπλωμένη στον ουρανό.
Την εγκατέλειψε ο αρκουδιάρης,
Μπήκε σ' ένα πράσινο Ντάτσουν,
Έχτισε δίπατο σπίτι παρδαλό-
Στην άκρη του πελώριου κήπου
Έστησε ένα τσαντήρι.
Εκεί ξαγρυπνάει με τα εγγόνια του.
Τους αφηγείται ιστορίες παλαιές
Για τη γιαγιά τους που'ναι εκεί ψηλά.
Κι εγώ απόμεινα μονάχος
Μ'έναν στο χέρι οβολό
Ψάχνοντας το ανάποδο το ντέφι.