Ν'ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΠΗΛΟ,ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ
Μαζεύοντας, όπως ο Κοντορεβυθούλης,
Τα ιώδη πέταλα της μουσικής
Ενός τυφλού ακκορντεονίστα,
Φτάνεις κάποτε
Στη μαγική χώρα
-Επικράτεια ενός δρόμου όλη κι όλη-
Που ονομάζεται "Παιδική ηλικία".
Εκεί τα κορίτσια πάντα σου χαμογελούν
Κι οι νεκροί δεν χάνονται-
Κατεβαίνουν μάλιστα στον αγώνα
Των παντρεμμένων με τους ανύπαντρους,
Ενώ απ' το καφενείο του Τάκου
Ακούγεται απ' το τσουκ μποξ
Το "ρολόι,κομπολόι".
Οι αγριόχηνες βρέχονται
Από τον κόκκινο ήλιο
Και το μικρό τρενάκι του Τσαλαπάτα
Ανεβαίνει στον ουρανό,
Ν'ανεβάσει πηλό στο Θεό
Να κατεβάσει παιδιά και τραγούδια.