ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΥΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΜΕ

ΝΑ ΝΑΥΑΓΗΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

Τελευταία,ενυπνιάζομαι συχνά τους πεθαμένους
Δεν κρατούν μια βαλίτσα στο χέρι-
Αντίθετα,
Φορούν εκείνο το χαμόγελο της οικείωσης
Που μεταφράζεται, περίπου, ως
"Ειμαστε μαζύ, τί καλά,τίποτε δεν άλλαξε.
Μπορείς να ακούσεις,μαζύ μας
Τα  ηδύλαλα κρυφά αηδόνια
Να λουστείς σε μικρούς απριλιατικους υετούς

Να ναυαγήσεις το καράβι μας και να σωθούμε.

Η μόνη διαφορά μας είναι οτι
Εμείς δεν κοιμούμαστε για να σε δούμε
Να'ρχεσαι από το βάθος
Ενός θλιμμένου χωματόδρομου
Με δάφνες λευκορόδινες στα πεζοδρόμια".