ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙ ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

ΚΑΤΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΚΟΜΗΤΗ
Γέρασα ώσπου να ξαναδώ τον ουρανό
Ένα μπουκέτο βραδινά λουλούδια,
Να πιάσω στις τσέπες μου-
Μαζύ με φλούδες φυστικιών-
Αρχαία παιγνίδια ολοζώντανα:
Το κρυφτό, το κυνηγητό και τα σκλαβάκια.
Να κρυφθώ και πάλι πίσω απ'τον κορμό
Της εκατόχρονης ελιάς,
Κυνηγώντας ένα βλέμμα που, συνήθως, μ'αγνοούσε.
Να κάνω τον σπήκερ, να παριστάνω το Μανέλη
Όταν γέμιζε τις τσέπες με ελιές ή παραπατούσε.
Ο Χρόνος επαναξιώνει τα πράγματα-
Άσε όσους κυνηγούν το "εφικτό"και το μεγάλο-
Σκύψε στο μπλε λουλουδάκι της Ανοιξης
Την σύνοψη αυτή του σύμπαντος,
Ελόγησέ το,
Όπως μας ευλογούσε η γιαγιά
Όταν κατηφορίζαμε τη λεωφόρο.
Κι όταν διαλέγεις τους συμπαίκτες
Να μη ξεχάσεις το μικρό Χριστό
Που κάθεται
Όλος μάτια,
Πλάι στις μυρτιές
Κάτω ακριβώς απ' τον κομήτη.