ΚΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΩΣ
Δίπλωσες,Κύριε, προσεκτικά το μέλλον, σαν πετσέτα,
Έτσι που να μην επιτρέπονται οιωνοσκοπήσεις.

Έσβησαν ήδη οι γερανοί στη δύση.

Και το παρόν, μάς έμεινε στα χέρια
Όπως κομμένο αγάλματος κεφάλι
Που δε σμιλεύτηκε για να μιλάει.

Στην εποχή μάς πέταξες της δόξας
Των φρύνων,της ανεμώνης, των τρελών πουλιών.

Ώδε η σοφία εστίν:

Να κοιμηθούμε απλά και ήρεμα
Μέσα σε ανθισμένο στίχο

Και να ξυπνήσουμε στο φως.