ΔΕΜΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΕΡΙΡΕΜ

ΟΠΩΣ Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Δε θα ξεχασθούμε, υποθέτω:
Εγώ θα σας στέλνω, σε φακέλλους,αστέρια
Κι αγγέλων πτίλα χρυσά.
Κι εσείς, σε μικρά δεματάκια,
Την οσμή των νερατζανθιών, που τόσον αγαπώ.
Θα σας εσωκλείω χερουβικά, ιδιόμελα και τεριρέμ
Και θα μου θυμίζετε
Πώς ταξιδεύουν τα εαρινά σύννεφα
Πώς σκορπίζει στη θάλασσα το φεγγάρι.
Ένας χωρισμός, βέβαια,
Μπορεί ν'ανθίσει την επόμενη στιγμή
Ή
Ύστερα από πολλές δεκαετίες
-Μικρή σημασία έχει-.
Το ζήτημα είναι
Η ύπαρξη
Μιας αγάπης ατέρμονης, όπως το βλέμμα,
Όπως΄η ελπίδα
Και η μουσική.