ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΡΕΒΙΘΙΑ
"Η ζωή αντιγράφει την Τέχνη",δίκιο έχεις Όσκαρ.
Ενίοτε την παρωδεί, βγάζοντάς της κατσικίσια γλώσσα,
όπως στο χορό της δικής μας Σαλώμης,αυτής που κάποτε-
σας το'χω νομίζω διηγηθεί-
ανέβηκε στο νάρθηκα της Μεταμόρφωσης,μ'ένα πιάτο ρεβίθια.
Τη θυμάμαι και στο γάμο της θειας Άρτεμης,να χορεύει,
γύρω στα ενενήντα της, το "ωραία είναι η νύφη μας",
ολομόναχη
κάτω απ'την ακακία του πεζοδρομίου, εμείς κρατούσαμε
ένα ξένο της τελετουργικό.
Σκέπτομαι ότι αν είχε τυλιχθεί την υπέρτατη μουσική
στα δεκάξη της
κι ο χορός αλλιώτικός να 'τανε, κι ένας άρχοντας της το'ταζε
εκείνη ρεβίθια θα ζητούσε
επί πίνακι.