ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ
Αν ανοίξεις το βορινό παράθυρο,
θα μετρήσεις εκπροσώπους τριών γενεών,
ν'ανεβαίνουν τις σκάλες-
πέρασαν απ'αυτό το σπίτι,συναντήθηκαν και χωρίστηκαν,
ο πατέρας, σου γύριζε μια μπούκλα
κι η γιαγιά σιδέρωσε τα ναυτικά του πατέρα,
αδελφοί και εξαδέλφες και-στους σεισμούς-γείτονες
να λεν αινίγματα,να παίζουν το "χάσκα",
έμεινες
μόνος
πια,
το φεγγάρι στα φανερώνει,όπως ένα φλιτζάνι
καφές,όπως οι γερανοί που απομακρύνονται,
απ'το παράθυρο περνά το γέλιο,το δάκρυ,
το
πληρωμένο
μοιρολόι,
στο τραπέζι ένα βιβλίο ανοιχτό στη σελίδα 56,
τίποτε...τίποτε... γιατί  χάθηκαν όλοι,τόσοι και τόσοι αναρωτήθηκαν,
κι ύστερα χάθηκαν κι αυτοί.