ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΖΑ
Τίποτε δεν εμφανίστηκε για να χαθεί.

Βέβαια τα όνειρα ανοίγουν σαν μεγάλα ρόδια,
κάθε κόκκινος σπόρος είναι μια ματαίωση-
αλλά υπάρχουν ακόμη,
τα βραδινά παιγνίδια των παιδιών,
υπάρχουν οι χαρταετοί, φτιαγμένοι από σελίδες
εφημερίδων, έτσι για να φανεί ότι η ζωή συνεχίζεται,
έστω μοναχική,
σαν κάποτε που κουβεντιάζουμε με το είδωλό μας
στον καθρέφτη,μ'ένα μοναχικό σακάκι,με
τον χρόνο που κάρφωσε σε χοντροχάρτονο

ο Αντρέας, ο φωτογράφος,την ώρα που χόρευε
στα μικρά παιδιά,σαν τη μαϊμού,
για να πιάσει την πόζα.