ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Κι ο Τσιγκιτσάγκας,με το καβούρι να'χει κάνει
ιππόδρομο το στομάχι του,τράβηξε την πόρτα
μιας εποχής,δοκίμασε το πόμολο, να δει αν έκλεισε καλά,
κι απομακρύνθηκε-ήγουν την έκανε, με μεγάλα βήματα-
υπήρξεν ο τελευταίος μαχαλόμαγκας,όταν εμείς οι φλώροι,
σιχτιρισμένη γενιά των σίξτις,προσφέραμε στις επισκέψεις,
ένα βερμούτ που'κανε το γύρο της πόλης,
εκείνοι σου έστριβαν
τσιγαριλίκι,μπροστά σου,το δώρο δε δωρίζεται,έπρεπε ή να το
αρνηθείς ευγενικά, "ευχαριστώ,ρε μαλάκα,δεν πίνω μαύρη" ή
να το καπνίσεις-όχι να το δωρίσεις για να καταλήξει στον
που στο πρόσφερε-υπάρχουν,βέβαια, στις παρυφές,
όξω απ'την εποχή
υπάρχουν(σας μίλησα γενικά, άλλοτε)κάτι παλιοί καντάρηδες
της λαχαναγοράς,καροτσέρηδες, λοτατζήδες,κάποιοι που
περπατούν και κοιτούν τα μπράτσα τους,απόμαχοι
φορτοεκφορτωτές,αλλά η εποχή έκλεισε με τον Τσιγκιτσάγκα.