Η ΣΤΕΡΗΣΗ,ΤΟ ΕΛΕΙΜΜΑ
Τί και σε ποιον να τραγουδήσω,
οι ποιητές του μεσοπολέμου
ανακάλυπταν μεγάλους μύθους και τους κατέβαζαν στου
συλλογικού υποσυνείδητου το φιλιατρό,
καμιά φορά έπαιζαν
με μια λέξη,
όπως στου Λούνα Παρκ τους κρίκους,τί έζησε ο κ.Σεφεριάδης
για να μετράει χαμένους συντρόφους;
Κι εμείς,
δε μεταμορφώνουμε,βέβαια, όπως πριν λίγα χρόνια,
ένα κορίτσι
να το κάνουμε Μέδουσα,
ούτε αφήνουμε τα μεγάλα λευκά,αδιευκρίνιστα όνειρα,
να πετούν,μας δόθηκε ο Σταυρός
που παράγει το ποίημα-
η στέρηση, το έλλειμμα,και η απελπισία-
αλλά να που όλα αυτά
δε μετουσιώνονται σε λόγο

και κανένας δε δέθηκε στο κατάρτι,
ν'ακούσει το τραγούδι των σειρήνων.