ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ
Κι ύστερα,έζησα την απομάκρυνσή σου,
ήσουν
χαμένη, μέσα σ'ένα λυπημένο όνειρο,
μακριά
έπαιζε ένα μαντολίνο,κι ένα
ανοιξιάτικο χιόνι σκέπαζε τη γη,
όπως στην "Πηγή των παρθένων".
"Θα σε ξανάβρω" σκεπτόμουν "αυτό είναι το ουσιώδες,
κι η Άνοιξη θα σκορπίζεται, σ' ανεμώνες
κι όνειρα μικρών πουλιών,θα'σαι σαν άγγελος
ξεντυμένος τα φτερά του,
μόνο που μοίρα μας
είναι
ν'αγαπούμε όλους τους αγγέλους
και τους ανθρώπους εξίσου,είναι να
πίνουμε
το
φως.