ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ
Αυτά τα δέντρα ανθίζουν άσπρες πεταλούδες,
ευδία, η θάλασσα με τις ρυτίδες των γηραιών κυριών,
μια αλκυόνα,βρείτε εσείς τους συσχετισμούς και τη δράση,
α, και η "Ζωίτσα"που στη μεσοποταμία,Κραυσίδωνα και Ξηριά,
θ'ανυψωθεί και πάλι,θα'μαι στο τιμόνι και θα τραγουδώ
"επεράσαμ'όμορφα..όμορφα,επεράσαμ'όμορφα σε τούτη τη ζωή",
βέβαια δεν θα'ναι ακριβώς έτσι,υπήρχε ο Ντοστογιέβσκι,μ'ένα
Χριστό
(κι αν η αλήθεια είναι ξέχωρη απ'Αυτόν, εγώ μαζί Του θα μείνω)
κι έναν Ιούδα,ένα Μίσκιν
                      κι ένα Σταυρόγκιν
και θ'ανυψωθεί η βαρκούλα και θα είμαι τώρα
εγώ, που δοκιμάζω τη
στερεότητα των αιθέρων, κι όπως,πριν από μέναν άλλοι
θα τη βρω ικανοποιητική.