ΤΙΣ ΤΕΘΛΑΣΜΕΝΕΣ
"Νέον" τα μακρυά σου πόδια, χλωμά αναμμένο
κι η πόλη που, άχρωμη, πίστα τρεμουλιαστή, φεγγίζει
ξεφούσκωτο, σε στύλο, το φεγγάρι στέκει, κρεμασμένο,
αν πέφτει άστρο,απορώ, ή μάτι στα νερά,ανθίζει.

Μακριά, άδεια από επιβάτες, σφυρίζουνε τα τρένα
οι δρόμοι, πάντα σκοτεινοί και ξεχασμένοι
παράθυρα,που αργοσβήνουν ένα -ένα,
δείχνοντας ότι οι καιροί μας γεννηθήκαν πεθαμένοι.

Τα πόδια σου πατούν στο χτες, μια κιτρινόμαυρη αιθάλη,
τυλίγει τα ενύπνια των δέντρων και τη δόξα των βουνών
κι ανάμεσα ο ωραίος, ο δικός μας  ύπνος, αεί θάλλει
τραγούδια κυανά,τις τεθλασμένες των εντόμων, των πουλιών.