ΜΙΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ

ΜΙΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ
Τα ποιήματα νουάρ εξαντλήθηκαν
κι αφού δεν ωριμάσαμε όσο ένα κοντσέρτο
να μαζέψουμε μαύρο ουρανό, σε μια δαχτυλήθρα της γιαγιάς,
ας θυμηθούμε τα γκόρεκ και τα μπίσμαρκ
με τις σημαιούλες,πλάι στη θάλασσα,
το δυναμό και το,συνήθως,άχρηστο φανάρι-ραδιόφωνο
που' πιανε εκείνη την αντιπαθέστατη φωνή του Μητρογώγου.
Ο Κρεμαστάς πήγαινε, με το ποδήλατο, από το Βόλο στα Τρίκαλα
σορτσάκι, ψαθάκι,ταμπέλα-
"συνάδελφοι αν μ'αγαπάτε,ποδήλατο μη μου ζητάτε",
τί να ζητήσουν χωλοί και κυλλοί του Συνοικισμού Αναπήρων;
Γύριζε πάντα με μια μαραμένη παπαρούνα στ' αυτί.