ΚΙ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ
Kι ύστερα μάθαμε το καλύτερο:
Να τραγουδούμε.

Όχι για τη βροχή.

Αυτή νοτίζει και ερήμην μας
Μία χαλκομανία με πεύκα και, μακριά, τη θάλασσα.

Ούτε για τις νυχτερινές ανθισμένες πολιτείες
Και των αηδονιών τη λαλιά στα πλατανοδάση.

Τραγουδούμε για την ανθρώπινη καρδιά
Με τους αγγέλους που πετούν εντός της
Και τους δαίμονες.

Ο πόνος μας απασχολεί και η χαρά
Και ό,τι  μας κρύβει ο ουρανός.