ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥΣ ΣΤΑ ΤΕΝΑΓΗ
Το αληθινό ποίημα είναι καντηλάκι αναμμένο
Μπροστά στην εικόνα μιας Γλυκοφιλούσας.
Δέηση για όσους περπατούν πάνω από κρημνούς,
Για όσους κρύβουν στην ψυχή τους τρικυμίες.
Το αληθινό ποίημα είναι ένα καρβέλι χωριάτικο ψωμί
Για κείνους που  κολυμπούν μέσα στους κάδους.
Είναι κοντυλοφόρος και μελάνι
Γι αυτούς που θα'θελαν να γράψουν ένα γράμμα στο Χριστό,
Να σταματήσει, με το κραταιό του χέρι, τους πολέμους
Να ξαναπεί το σύνηθές του "Χαίρετε",
Και η χαρά να φυτρώσει  στα χείλη των ανθρώπων
Μ'ένα τραγούδι ή ένα γιασεμί.

Δεν μπορέσαμε ν' αντέξουμε την απλότητα ενός τέτοιου ποιήματος.
Και βγαίνουμε στην αγορά παίζοντας με τις λέξεις
Κι είν' το παράπονό μας ότι οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν.
Μα οι άλλοι είναι που πονούν.
Εμείς ανθίζουμε σαν τους ναρκίσσους στα τενάγη