Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Σ'ένα παλιό συρτάρι αναπαύεται ο παππούς μου ο Γαρύφαλλος.
Όταν έχω δύσκολο ύπνο τον πιάνω απαλά
Και τον τοποθετώ κάτω απ' το μαξιλάρι μου.
Μου μιλάει,τότε, για την καρυδιά της αυλής του,
Και τις καντάδες του Θωμά και των άλλων λιμοκοντόρων,
Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τη Μαριάννα Χατζοπούλου.
Είχε την τύχη να τους γνωρίσει από κοντά.
Τον πρώτο τον προσφώνησε:"Ως ευ παρέστης, Ελευθέριε σοφέ.."
Με τη δεύτερη τραγούδησαν το "Γαρύφαλλο στ' αυτί",
Ενώ ο αχρείος ο Πεταλάς τους σέρβιρε στεγνή καρυδόπιτα.
"Γύριζε τα μάτια της σαν καρουζέλ" μου λέει.
"Τη ζωγράφισα στη σκόνη του τραπεζιού".

Όταν το πρωινό φεγγάρι μυρίσει πικραμύγδαλο
Ο παππούς αποσύρεται στο συρτάρι του
Κι εγώ κοιτάζω στον καθρέφτη με το χαραγμένο "Καλημέρα".