ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟ

ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟ
Εδώ,
Οι άνθρωποι είναι γυμνοί κι αθώοι.
Φτιαγμένοι από παλαιά κομμάτια ποιημάτων
Τραγουδούν τους Ουρανούς που δεν γνώρισαν.
Στα χέρια τους κρατούν δέσμες
Παλαιών νυχτερινών παιγνιδιών
(Κρυφτό,κυνηγητό, σκλαβάκια...)
Τα προσφέρουν σ'όσους τους φωνάζουν"σ'αγαπώ"
Με τον τρόπο που πέφτει ένα αστέρι
Με την τέχνη που ξεφυλλίζεται ένα φθαρμένο βιβλίο
Γεμάτο πριγκηπόπουλα που έμαθαν να κοάζουν.
Εδώ,
Οι άνθρωποι σπέρνουν το ασήμαντο
Και θερίζουν ένα αλληλούια
Θυμούνται τις οσμές της Κυριακής
Και τα σιωπηλά αποχαιρετιστήρια μαντίλια.
Περνούν από χαραμάδες αντιθέτων:
(Το Χοντρό και το Λιγνό
Στην παράγκα της Μεταμόρφωσης)
Το νυσταγμένο Γιόζεφ που ξύπνησε κατσαρίδα.
Όταν κρυώνουν, φορούν τη μουσική
Κι όταν πεινούν, μασούν τα όνειρα.