Προχθές, τους έβλεπα
Ως ποδηλάτες του ουρανού.
Σήμερα περπατούσαν στις αλλέες
Κινούμενα-λες- αγάλματα:
Ο Τσακιτζής, ιππότης των ορέων
Και ο,άλλοτε μοναχικός,
Όπως ο λύκος της στέππας,
Πορτοφολάς του Μπρεσσόν.
"Μα"τόλμησα "σεις είσθε φαντάσματα,
Ανύπαρκτοι, χωρίς τον ξένο νου".
Γέλασαν κάτω απ' τα ραγισμένα
Καπέλλα τους."Και συ";
Ρώτησαν μονομιάς"και συ,
Νομίζεις ότι διαφέρεις;".
Ως ποδηλάτες του ουρανού.
Σήμερα περπατούσαν στις αλλέες
Κινούμενα-λες- αγάλματα:
Ο Τσακιτζής, ιππότης των ορέων
Και ο,άλλοτε μοναχικός,
Όπως ο λύκος της στέππας,
Πορτοφολάς του Μπρεσσόν.
"Μα"τόλμησα "σεις είσθε φαντάσματα,
Ανύπαρκτοι, χωρίς τον ξένο νου".
Γέλασαν κάτω απ' τα ραγισμένα
Καπέλλα τους."Και συ";
Ρώτησαν μονομιάς"και συ,
Νομίζεις ότι διαφέρεις;".
Γιάννη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτέσσερα ποιήματα, το ένα κάτω από το άλλο, συνδέονται τό όμορφα, θα μπορούσε να ήταν μία σύνθεση...
Τα χάρηκα,
Υιώτα