Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ
Δος μας ξανά, Κύριε,μια μέρα
Από τα παιδικά μας χρόνια
Μια μέρα μ'ανθισμένο ουρανό
Τότε που τα νέφη φορούσαν
Οικεία μας πράγματα κι ανθρώπους
Τα δέντρα ανθίζανε μια λύπη χαρωπή
Και γέμιζαν τα τελευταία παραμύθια
Την του ύπνου μας αιθρία
Κοιμόμαστε μ'ένα εύπλαστο,δροσερό αστέρι
Σφιγμένο στην παλάμη
Τα όνειρά μας ήσαν λευκά
Όπως τα φτερά των αγγέλων
Φέρε μας, Κύριε,τους μικρούς στροβίλους
Τα πετροχελίδονα και τις τουλούμπες
Τα αρχαία άλογα και τις γονυκλισίες
Τα δοξαστικά, τα φυσοκάλαμα
Το τρενάκι που κουβαλούσε πηλό
Στο τουβλάδικο του Τσαλαπάτα
Δος μας,Κύριε,΄το στεναγμό και την ειρήνη 

Γιάννης Τσίγκρας